Reflexintegratie vindt plaats in de hersenstam. Deze hersenstam kan niet denken. Echter de hersenstam kan wel een gevoel vasthouden. Een ontspannen gevoel maar ook een gevoel van stress. Wat er vervolgens kan gebeuren is dat de hersenstam bijvoorbeeld bij een ongeluk of traumatische ervaring heeft ‘geleerd’ dat er sprake is van gevaar of enorme stress. Dit gevoel wordt dan als ‘waarheid’ opgeslagen. Ook als die situatie al achter ons ligt kan de hersenstam nog vastzitten in dit niet actuele gevoel. Hierdoor kunnen reflexen opspelen.
De reflex wordt getriggerd door een sensorische prikkel. Dit kan een aanraking, beweging of een geluid zijn.
Het doel van reflexintegratie is om het centrale zenuwstelsel alsnog te helpen ontwikkelen. Waardoor er weer sprake is van een stevig fundament om verder op te kunnen bouwen!